Vroeger stond ze graag in de keuken, bakte de mooiste taarten, bereidde de lekkerste avondmaaltijden. Was creatief met ingrediënten en proefde welke combinaties lekker waren.
Nu vergeet ze te eten, vindt het niet leuk: “proef het toch niet”. Het eten moet om in leven te blijven, maar echt genieten doet ze niet. Soms ruikt ze dingen die er niet zijn: “Er brandt iets”, en loopt het hele huis door op zoek naar de oorzaak.
Voorheen gingen we regelmatig uit eten. Genoten van alle smaken, alle soorten keukens. Helaas, sporadisch geniet ze van iets scherps (heet, gepeperd) . Als er weer een vleug van smaak voorbijkomt beginnen haar ogen te glimmen: “Ik proef weer iets”. Heerlijk om dat te zien.
Is het nog leuk om uit eten te gaan? Alleen als haar smaak er is en de energie aanwezig is om met de geluidsprikkels en loopafstand om te gaan. Vaak na een uur is de pijp leeg, gaat ze op “uit”. Ik zie dat gebeuren en dan gaan we weg.
Voor mij, ach soms stink ik, moet ik uit haar buurt blijven, me eerst maar wassen omdat haar neus haar voor de gek houdt. (Soms heeft ze wel gelijk 😉!!!)